(Κείμενο της Elizabeth S. Ballard, Homelife Μagazine, 1974)
"Πριν από πολλά χρόνια σε ένα Δημοτικό σχολείο της Αμερικανικής
επαρχίας υπήρχε μια δασκάλα. Το όνομα της ήταν κυρία Τόμπσον.
Την πρώτη μέρα της καινούργιας σχολικής χρονιάς, στάθηκε μπροστά από τα
παιδιά της πέμπτης τάξης, τους συστήθηκε και στη συνέχεια τους είπε ένα μεγάλο
ψέμα. Όπως και οι περισσότεροι άλλωστε δάσκαλοι, κοίταξε τους μαθητές της και
τους είπε ότι θα τους αγαπάει και θα τους προσέχει όλους το ίδιο.
Το 2002, ως υποψήφιος διδάκτορας, συναντήθηκα με τον κ. Χρήστο στο μικρό του γραφείο (sic) στο Παιδαγωγικό του ΑΠΘ και του ζήτησα να μου απαντήσει σε μία και μόνη ερώτηση, την εξής:¨Ποιον θεωρεί καλό δάσκαλο και δασκάλα;"
Η συζήτηση μαζί του κράτησε περί τις δύο (2) ώρες.
Παρακάτω, παραθέτω (από μνήμης) μερικές από τις σκέψεις του σχετικά με τον δάσκαλο, τη διδασκαλία και την Ελληνική Γλώσσα:
1) Καλός δάσκαλος και δασκάλα; (Από τη συνάντησή μας)
"Κάποτε πίστευα πως καλός
δάσκαλος είναι αυτός που τα λέει καλά, αυτός που συγκινεί με την ακρίβεια και τη σαφήνεια του λόγου και την εμβρίθεια της σκέψης. Με τα χρόνια συνειδητοποίησα πως καλός δάσκαλος ... - και εδώ σηκώνει το δάχτυλό του ψηλά - είναι αυτός και αυτή που ξέρει να σωπαίνει. Όμως .... κοίταξε, δεν σωπαίνει, γιατί τεμπελιάζει. Όχι!!! ... Σωπαίνει για να αφήσει να μιλήσουν
οι ίδιοι οι μαθητές.
Και, γιατί να πρέπει να μιλήσουν οι μαθητές; Μα γιατίιιιιι, θα πρέπει να γνωρίζουμε μετά από τόσα χρόνια, ότι οι μαθητές είναι οι αληθινοί πρωταγωνιστές της διδασκαλίας.
Οι δάσκαλοι δεν είμαστε παρά οι σκηνοθέτες και οι βοηθοί της διδασκαλίας. Καλός δάσκαλος είναι,
... επομένως, αυτός που προετοιμάζει το έργο της διδασκαλίας μαζί με τους μαθητές του και που τους βοηθά στη συνέχεια
να ανεβούν στη σκηνή για να παίξουν οι ίδιοι το έργο
της
διδασκαλίας."
Σκοπός της Παιδείας ...
(Από τη συνάντηση μαζί του)
"Ο σκοπός της Παιδείας είναι να μάθουν οι
μαθητές να δημιουργούν μαζί με τους άλλους και να είναι ευτυχισμένοι μέσα σ' αυτή τη δημιουργία."
Για τη Διδασκαλία ...
(Από τη συνάντηση μαζί του)
" Η διδασκαλία πρέπει να είναι προσγειωμένη στη ζωή και … ακόμα, να αξιοποιεί την παράδοση του
τόπου, την ιστορία του πολιτισμού και τη σοφία της φύσης."
Για τα παιδιά ...
"Το κεφάλι του παιδιού δεν είναι δοχείο να το γεμίσουμε, είναι σπίρτο και φωτιά
να το ανάψουμε."
Για τη σχέση γλώσσας και κοινωνίας
"Οι γλώσσες ακολουθούν τις κοινωνίες ... και, όταν χειροτερεύει η
κοινωνία, χειροτερεύει και η γλώσσα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως δεν
πλουτίζει η γλώσσα. Αντίθετα, προστίθενται στη γλώσσα νέες έννοιες που εκφράζουν,
ακριβώς, την ευτέλεια που χαρακτηρίζει την κοινωνία."
2) Ένα μικρό πορτρέτο του δασκάλου (από τη συγγραφέα Σ. Νικολαϊδου)ΕΔΩ
